GENERAAL NORIEGA
15 NOVEMBER 2007
Nu Ex-President Noriega van Panama binnenkort vrijkomt uit de gevangenis in de VS en en risico loopt naar Frankrijk te worden uitgeleverd voor zijn volgende gevangenisstraf is het goed in herinnering te roepen hoe deze ex-CIA medewerker en steunpilaar van de Amerikaanse politiek in midden Amerika in de problemen raakte.
Manuel A. Noriega is ongeveer 70 jaar oud, maar de geschiedenis van zijn pech met de VS begint al voordat hij iets met politiek te maken kan hebben gehad, namelijk in 1942.
Een jonge en succesvolle politicus in Panama, Arnuldo Arias Madrid, kiest voor de Nazi’s, waarschijnlijk vooral omdat dat duidelijk anti-VS is.
Tot frustratie van de VS is deze politicus echt populair,of voldoende gewiekst om de verkiezingen te kunnen winnen, wat voor de VS onaanvaardbaar is. De VS steunen na de Tweede Wereldoorlog elke politieke vijand van Arias en zijn partij om hem uit het presidentiële paleis te houden. Dit lukt tot 1968, wanneer Arias toch de verkiezingen wint. Nu moeten de VS drastischer optreden en zoeken steun in Panama voor een staatsgreep. De militair die de VS daarbij ter wille is, is kolonel Omar Torrijos. Torrijos blijft met Amerikaanse steun de sterke man van Panama, zonder de functie van President op zich te nemen. Noriega wordt wordt enige tijd na de staatsgreep, waaraan hij ook deelnam, zijn rechter hand. Als hoofd van de inlichtingendiensten van Torrijos werkt Noriega in dienst van de CIA en ziet hoe bij elke de VS onwelgevallige verkiezingsuitslag Torrijos aan de VS vraagt wat daar aan gedaan moet worden. En onwelgevallige verkiezingsuitslagen volgen elkaar regelmatig op, want Arnulfo Arias is met zijn anti VS politieke lijn steeds de potentiële of feitelijke winnaar.
Noriega volgt Torrijos in 1981 op en blijft nog 7 jaar aan de macht op de zelfde basis als Torrijos. Maar hij wordt wel steeds ongemakkelijker voor VS politici. Een ‘realpolitieke’ steunpilaar van het ethisch onsmakelijke gehalte van een Moboetoe van Zaire, Hassan V van Marokko of – wat de lotgevallen in VS handen betreft – een meer vergelijkbaar geval, Saddam Hussein van Irak.
Dat hij dat niet onderkent breekt hem op wanneer in 1988 de politieke rechterhand van Arnulfo Arias en zijn opvolger als politiek leider van hun partij na Arias dood op zeer hoge leeftijd en voor deze verkiezingen , Guillermo Endera, won de verKiezingen. Noriega ging op de automatische piloot nu gebeurde wat de VS 40 jaar had weten te verhinderen, namelijk dat de partij van Arnulfo Arias de president mocht leveren.
Daardoor zag twee zaken over het hoofd. Hij vergat de VS te consulteren wat te doen, en had niet in de gaten dat in het topniveau van de VS administratie niemand meer goed op de hoogte was van de haast 50 jaar lange voorgeschiedenis. Met het wegvallen van de naam Rudolfo Arias was ook in de VS politieke top de kennis van de politieke achtergrond weer teruggevallen op het gebruikelijke lage niveau. De achtergrond van Endera was niet bekeken in het licht van de VS strijd tegen Arias.
De politiek druk in de VS om van onsmakelijke politieke vrienden af te komen was nu sterk genoeg om de militaire coup tegen Endera van Noriega te gebruiken om van hem af te komen.
De rest is geschiedenis.